( بهسود ) دامنه سرسبزکوه بابا

آسمانِ شهرِما، بغض کرده وُ اخمی ست آفتابِ، زیرِ اَبر، دل پُر از پریشانی ست جاده های بی عابر، کوچه ساکت و خلوت روحِ خانه ها سردو، سُفره های شان خالی ست خیلی ازکبوترها، فوج فوج، سرگردان بال های پروازش، تیر خورده و زخمی ست تاگرفته از دختر، ریسمانِ بازی را وسعتِ نگاه هایش، پشتِ پنجره مخفی ست کوچ کرده اند زین جا، غُچی و پرستوها مرغِ دل چه میدانست، قسمت اش پریشانی ست لاله های سرخِ دشت، سینه ها پر از داغ اند بلبلانِ این گلشن، خالی از نوا خوانی ست ۲/۱۱/۱۴۰۰, ...ادامه مطلب