سجده گاه چرکین ارباب

ازچشمِ زخم خورده ام خوناب میچکد کزقلبِ من بجای خون آب میچکد هرآنچه قتل وغارت وبی رحمی است اگر وزسجده گاه چرکینِ ارباب میچکد ازناودانِ خانه ی همسایه روزوشب گلا بروی عابران پیشاب میچکد چندی شده که قسمتِ ما سنگ گشته است برساغررقیبان می ناب میچکد خودکارکن وخانه ات آباد هموطن ازجهدِ توست که شیره زعناب میچکد گر استعانتی اغیار میکند به تو چون قطره ای که داخلِ مرداب میچکد **** هرگاه که سرزمین توآباد میشود برچشمِ تنگِ دشمنت تیزاب میچکد باقیدارامید « بیگزاد » ( بهسود ) دامنه سرسبزکوه بابا ...